Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

ΧΑΡΙΛΑΛΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ ....ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Ασφαλώς δικαιούται το κόμμα του, το ΚΚΕ, το οποίο πιστά υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή ο Χ. Φλωράκης, να μεγιστοποιεί την προσωπικότητά του, την προσφορά του και το ιστορικό του μέγεθος. 'Αλλωστε, η δράση του αποθανόντος συμπίπτει χρονικά με μια περίοδο, για την οποία οι ιδεολογικά αμετανόητοι έλληνες κομμουνιστές αισθάνονται, όχι μόνον υπερήφανοι, αλλά και συνειδησιακά υποχρεωμένοι να την υπερασπιστούν με όλες τους τις δυνάμεις. Θα ήταν λοιπόν παράλογο να μην αισθάνονται την ανάγκη να τιμήσουν τον άλλοτε ηγέτης τους, κυρίως για την δράση του στην βίαιη προσπάθεια άλωσης της εξουσίας. Όμως, από αυτό το σημείο μέχρι του σημείου να αναγορεύεται σε «σύγχρονο Μακρυγιάννη», όπως τον απεκάλεσε ο πρόεδρος του Συνασπισμού Αλ. Αλαβάνος, η απόσταση είναι τεράστια, η αμετροέπεια ασυγχώρητη και η καπηλεία προκλητική.


Αρκεί, για να διαπιστώσουμε το μέγεθος της άμετρης υπερβολής, να θυμίσουμε στον κάθε Αλαβάνο, ότι το κύριο γνώρισμα του Μακρυγιάννη ήταν η βαθιά θρησκευτικότητά του, έκδηλη σχεδόν σε κάθε φράση των απομνημονευμάτων του. Σε πλήρη αντίθεση, βέβαια, με τον Χ. Φλωράκη, που θέλησε, πιστός στην αθεΐα του, να κηδευτεί πολιτικά στην έδρα του κόμματός του, στον Περισσό και να ταφεί χωρίς εκκλησιαστικά τροπάρια και ύμνους. Δικαίωμά του, αλλά όχι και Μακρυγιάννης!

Να θυμίσουμε ακόμη, στον κάθε ασυνείδητο ιερόσυλο, ότι, ο Μακρυγιάννης αγωνίστηκε για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και την ελευθερία της Πατρίδας. Όσο και αν, στα μάτια των αμετανόητων κομμουνιστών και των σύγχρονων αμαθών ή ανιστόρητων «συνοδοιπόρων» τους, η απόπειρα του ΚΚΕ, για την βίαιη αρπαγή της εξουσίας στην μεταπολεμική Ελλάδα, είχε «εθνικοαπελευθερωτικό» χαρακτήρα, το βέβαιον είναι ότι, εάν «το όραμα» του Χαρίλαου είχε γίνει πράξη, τότε η χώρα μας θα είχε δοκιμάσει τα «αγαθά» του «υπαρκτού σοσιαλισμού», για τα οποία χύθηκαν ποταμοί αίματος από τους σκλαβωμένους λαούς που τον βίωσαν, μέχρι να απαλλαγούν από τα δεσμά του. «Και τι δεν θυμάμαι. Μέρες κατοχής, πως τραγουδούσαμε τα τραγούδια του Εμφυλίου Πολέμου της Σοβιετικής Ένωσης» μας λέγει ο ίδιος ο Χαρίλαος (Το Βήμα, 9.12.2001). Η Ελλάδα στέναζε υπό τη ναζιστική κατοχή και ο Φλωράκης με τους συντρόφους του τραγουδούσαν για την Σοβιετική Ένωση «τραγούδια του Εμφυλίου» !!! Αλλά, πέραν αυτού, στο «όραμα» του Χ. Φλωράκη περιλαμβανόταν ακόμη και ο διαμελισμός της Πατρίδας (ομοίως, Το Βήμα 9.12.2001): «Ο παγκόσμιος πόλεμος δεν είχε λήξει και οι επιχειρήσεις συνεχίζονταν. Εμείς θα είχαμε τη δυνατότητα να οργανωθούμε κανονικά και θα κοβόταν η Ελλάδα αλά Κορέα, μισή – μισή» !

Αυτή είναι η πραγματικότητα σχετικά με τους αγώνες και τις θυσίες του Χ. Φλωράκη. Το γεγονός ότι, μεταπολιτευτικά, αποδέχθηκε τη δημοκρατική νομιμότητα και συνέβαλε στην ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος (μη μπορώντας, εδώ που τα λέμε, να κάνει και αλλιώς), δεν σημαίνει ότι δικαιούται να περιβληθεί τον στέφανο του «οσιομάρτυρα» του έθνους. Ο ίδιος άλλωστε, ουδέποτε σκέφτηκε να αναθεωρήσει ή, έστω, να επανεκτιμήσει το αμαρτωλό παρελθόν της κομμουνιστικής αριστεράς. «Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα από τον δρόμο τον οποίο ακολούθησα», δήλωσε προ πενταετίας, τονίζοντας ότι «θα ξανάρθουν καλύτερες μέρες για τον σοσιαλισμό» (ΤΑ ΝΕΑ 23.5.2005). Αμετανόητος μαρξιστής – λενινιστής, για τον οποίο «η λέξη ανανέωση προκαλούσε ανατριχίλα» (Ελευθεροτυπία, 23.5.2005) δικαίως τιμάται και δοξάζεται από εκείνους που, μονολιθικά, παραμένουν προσκολλημένοι στα ξεπερασμένα ιδεολογικοπολιτικά φληναφήματα του περασμένου αιώνα και στις ονειρώξεις περί ταξικής πάλης και δικτατορίας του προλεταριάτου. Αυτοί νομιμοποιούνται να τραγουδούν στην πολιτική κηδεία του άλλοτε ηγέτη τους τα θούρια του ... ΕΛΑΣ και τον ... ύμνο της Τρίτης Διεθνούς (έστω και αν, στην ροή του 21ου , πλέον, αιώνα, τα άσματα αυτά μοιάζουν κακόηχα αναμασήματα).

Αν για τον κόσμο της αριστεράς (ακόμη και αυτής που συντάχθηκε με ενθουσιασμό πίσω από τον Κώστα Σημίτη, συμμετέχοντας «σοσιαλιστικά» στην πλουσιοπάροχη νομή της εξουσίας και των ποικιλόμορφων αγαθών του «μισητού», κατά τα άλλα, καπιταλισμού), ο Χ. Φλωράκης, είναι «σύμβολο», «θρύλος», «διαβατήριο», «παιδαγωγός», «Τιμή» (με κεφαλαίο «Τ»), «τεράστιο φως», «ήλιος με κασκέτο» ή (θεέ μου συγχώρεσέ με) «Μακρυγιάννης», λίγο το κακό. Στο κάτω – κάτω, όταν ονομάστηκε «πατερούλης των λαών» ο Στάλιν, (που τόσο θαύμαζε ο εκδημήσας Χ. Φλωράκης) γιατί να μην τύχει αναλόγων εγκωμίων και ο εν Ελλάδι εκφραστής (έστω, κατά το παρελθόν) αναλόγων οραμάτων; Γνωστή είναι η λαγνεία της αριστεράς προς τους λεκτικούς πομφόλυγες και τα προσωπολατρικά θυμιατά, έτσι ώστε να μην προκαλεί εντύπωση, ακόμη και όταν προκαλεί την κοινή λογική, αυτή η θρησκειοποίηση των συμβόλων ενός κόμματος, που, κατά τα άλλα, απεχθάνεται την θρησκεία...

Αλλά, αν η στάση της αριστεράς είναι εξηγήσιμη, εξ αιτίας του αθεράπευτου δογματισμού και του αδιάπτωτου μεσσιανισμού της, προξενεί πάμπολλα ερωτηματικά η στάση εκείνων που δεν ανήκουν στον χώρο της. Δεν αναφέρομαι στον γραπτό και ηλεκτρονικό τύπο, που, χωρίς, φυσικά, να ανήκει σε ... δυστυχείς προλετάριους, εν τούτοις ελέγχεται από την αυτοαποκαλούμενη «προοδευτική» διανόηση, η οποία απολαμβάνει όλα τα προνόμια της φιλελεύθερης πολιτείας και, ταυτόχρονα, προπαγανδίζει ή παπαγαλίζει αναχρονιστικά ιδεολογικά στερεότυπα. Αναφέρομαι στην στάση του φιλελεύθερου πολιτικού κόσμου της χώρας, που αφού αναγνώρισε, δια στόματος πρωθυπουργού, ότι ο εκλιπών, άλλοτε ηγέτης της κομμουνιστικής ορθοδοξίας, «προσέφερε πολλά και πήρε λίγα», απέδωσε στον Χ.Φλωράκη συμβολή στην υπέρβαση των παθών του παρελθόντος και την εμπέδωση της δημοκρατικής σταθερότητας. Ακόμη και αν τούτο είναι αληθές, σε ότι αφορά την μεταπολιτευτική παρουσία του εκλιπόντος στον δημόσιο βίο της χώρας, ακόμη και αν ο θάνατος ενός προσώπου επιτρέπει τον πλεονασματικό εκθειασμό των αρετών του και την αποσιώπηση των ελαττωμάτων ή των παθών του, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κανείς, αν και πόσοι από αυτούς που αγωνίστηκαν, υπακούοντες στη νόμιμη και δημοκρατική κυβέρνηση της χώρας, για να αποτρέψουν την πραγματοποίηση των σχεδίων του Χ.Φλωράκη και των συντρόφων του, έτυχαν αναλόγων τιμών και ύμνων...
anax 20

1 σχόλιο:

  1. ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΕΙ ΑΠΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ BLOGS ΠΕΡΙΣΙ ΠΩΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΗΚΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΥ -Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ - ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΧΕΤΙΚΑ VIDEOS - ΤΟ ΞΕΡΕΙ Η ΠΑΠΑΡΗΓΑ - ΖΗΤΗΣΕ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΤΑΦΕΙ ΣΤΟΝ ΑΙ -ΛΙΑ...ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ ΣΕ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ...ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΡΕΙ ΣΙΓΗΝ ΙΧΘΥΟΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή